پنج مهارت اصلی

۱) حرکت در سربالایی ها

در سرابالایی ها حالت بدن باید کمی تغییر
پیدا کند. بالا تنه کمی به جلو متمایل می شود. با پنجه، رکاب زده و پاشنه
را به طرف پایین متمایل کنید. در سربالایی تند در جلو زین قرار گرفته و
رکاب بزنید. از شاخ گاوی های فرمان استفاده کنید. از دنده های سبک تر
بهره برده و سعی کنید دور پا را بالا ببرید و آن را در حد ثابت نگه دارید.
به تنفس خود نظم و آهنگ متناسب با حرکت پا و بدن بدهید. حالت ایده ال در
سربالایی های تند، این چنین می باشد:




با خم شدن به طرف فرمان، وزن بالا تنه را
به جلو متمایل کنید. بهترین وسیله برای این امر شاخ گاوی فرمان است که از
آن می توانید به نحو بسیار خوبی بهره ببرید. برخلاف دوچرخه سواری بر روی
سطوح هموار و جاده های آسفالت، هیچ گاه در سربالایی های خاکی از روی زین
بلند نشوید چرا که این عمل وزن را از روی چرخ عقب برداشته و باعث خلاص
چرخیدن چرخ عقب می شود. پیست شما کوهستان و جاده های خاکی بوده و دوچرخه
سواری در چنین شرایطی، نیاز به تکنیک های خاص خود را دارد که حتمن باید
آنها را رعایت کنید.



۲) حرکت در سرازیری ها

در سراشیبی ها یک اصل عمده را هیچ گاه
فراموش نکنید و آن اینکه تحت هیچ شرایطی نگذارید چرخ عقب دوچرخه شما بلند
شود و این میسر نیست مگر با داشتن تجربه و دانش کافی. یکی از پارامترهای
مهم و بسیار اساسی که می تواند سرعت شما را در سراشیبی ها به بالا ترین حد
ممکن برساند اعتماد به نفس شماست. چه در مورد خود و چه در مورد دوچرخه تان،
تا سر حد امکان با رعایت نکات ایمنی از قبیل داشتن یک کاسکت خوب و
استاندارد، دستکش مناسب، زانو بند، ساق بند، کتف بند، می توان تا حد زیادی
از بروز حوادث جلوگیری کرد. با دارا بودن وسایل فردی فوق همواره باید این
یقین را داشته باشید که اگر کنترل دوچرخه را از دست دادید و به زمین اصابت
کردید، هیچ آسیبی به شما نخواهد رسید. این اطمینان درونی تنها یکی از عوامل
مهم برای دست یافتن به سرعت های بالا نیست. عامل دوم و مهمتر یک دوچرخه
استاندارد و مناسب است. شما همان طور که با رعایت نکات فوق در مورد خود
اطمینان پیدا می کنید باید در مورد دوچرخه تان هم اطمینان کامل را داشته
باشید تا در هر زمان که اراده کردید، ترمز کنید و یا بتوانید بدون دغدغه
خاطر مانور بدهید.

نکته دیگری که حایز اهمیت است، داشتن یک
حالت ایده آل بدن در سراشیبی هاست که به دلیل جاذبه زمین و زاویه شیب های
تند شما نا خود اگاه به طرف جلو متمایل می شوید و این امر سبب وارد آمدن
وزن بدن بر چرخ جلو و تمایل مرکز ثقل به طرف جلو، و در نتیجه باعث از دست
دادن کنترل دوچرخه و بالطبع بلند شدن چرخ عقب و از دست دادن کنترل دو چرخه
می شود.

دو حالت کلی برای گرفتن فرم مناسب در
سراشیبی های تند یعنی سراشیبی های سنگلاخ و ناهموار و سراشیبی های هموار و
با شیب تند وجود دارد. در سراشیبی های ناهموار و سنگلاخ هیچ گاه بر روی زین
ننشینید اولا این امر باعث وارد آمدن شُک به باسن شما شده و عوارض جسمی در
بر خواهد داشت پس بهترین حالت این است که میله زین را از حد معمول کمی
پایین تر بیاورید تا فاصله ای میان زین و باسن ایجاد شود تا شک های وارده
در این فاصله خنثی شود سپس روی پدال ها بایستید. باسن را از زین عقب تر
قرار دهید، زانو ها را کمی خم کنید و با کشاله ران، زین را در بر بگیرید.
این حالت باعث می شود تا مرکز تقل شما به عقب متمایل شود، قسمت داخلی ران
(کشاله ران) زین را در بر بگیرید، در این حالت می توانید کنترل عقب دوچرخه
را در اختیار داشته باشید و به طور دایم و مستقیم بر زین فشار وارد آورید
تا بر جلو تمایل پیدا نکنید. با زانو و بازو های خم شده می توانید از شک
های وارده تا حد زیادی جلوگیری کنید. این حالت قدرت مانور شما را به
بالاترین حد ممکن می رساند. با رعایت تمامی نکات فوق و دارا بودن بهترین
دوچرخه کوهستان باز هیچ دلیلی برای به خطر انداختن جان تان وجود ندارد.
دارا بودن تمرکز کامل و یک دید قوی و شناخت نسبی به مسیر و قدرت مانور
بالا، بسیار مهم است.



۳) ترمز گرفتن

با اینکه جنس، مدل و نوع ترمز در نگه
داشتن و کنترل دوچرخه در سرعت های بالا بسیار مهم است ولی از آن مهمتر نحوه
صحیح استفاده کردن از ترمز می باشد. ترمز جلو بیش از ۷۰% در نگه داشتن چرخ
موثر می باشد. نحوه درست استفاده کردن از ان را فرا بگیرید.

تمرین :
نحوه استفاده با هر دو ترمز - ترمز به فرم ABS - ترمز قبل از پیچ و حرکت - عدم گرفتن ترمز جلو در سنگلاخ ها

۴) پرش و عبور از موانع کوتاه

هر مقدار هم که با احتیاط به طرف پایین در
حرکت باشید باز با این حال، پرش امری اجتناب ناپذیر بوده و می بایست برای
فرار از خطر، به سرعت حالت پرش به خود گرفته و از روی موانع پرش کنید. پرش
در حالت های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد. همانند یک سنگ در جلو راه،
عبور از چاله ها، رد کردن موانع و... برای عبور چرخ جلو از مانع یک راه حل
بسیار ساده و همیشگی وجود دارد و ان بلند کردن چرخ جلو از روی زمین با دست
ها است (تک چرخ). برای بلند کردن چرخ عقب و بدنه دوچرخه چه راه حلی پیشنهاد
می کنید؟ بدون وجود فیکس ها در پنجه رکاب، شما قادر به سبک کردن چرخ عقب
نیستید. فیکس های رکاب، کف پای شما را به پدالها ثابت نگه می دارند.

بهترین حالت دید عمومی حدود ۱۰ متر و دید
چرخ جلو ۲ متر است ، اما باز این نیز مانند موارد فوق بستگی به نوع مسیر
انتخابی شما خواهد داشت چنین دیدی کمک بسیار ی به شما خواهد کرد تا حالت
مناسب را نسبت به مانعی که با آن مواجه می شوید به خود بدهید. نقش کمک
فنرهای متعددی که بر روی دوچرخه به منظور گرفتن شک ها قرار دارد بسیار حایز
اهمیت و غیر قابل انکار است، اما بهترین کمک فنر ممکن؛ بدن خود شماست که
با گرفتن حالت مناسب می توانید نیرو های وارده را تا حد زیادی خنثی کند.
حالت دست ها، پا ها و ستون فقرات نیز بسیار مهم و حیاتی است. چهار عامل،
سرعت شما را در سراشیبی ها به بالا ترین حد ممکن می رساند: اطمینان به خود
از لحاظ بالا بردن نکات ایمنی فردی، اطمینان به دوچرخه تان از لحاظ لوازم و
قطعات ، داشتن تجربه کافی، حالت صحیح بدن در سرا شیبی های تند



فیکس های پدال نیز بسیار کمک خوبی خواهند
بود چرا که بر شک های وارده، خطر در رفتن پا از روی پدال ها وجود دارد پس
در کارهای جدی از فیکس پدال استفاده کنید.

توصیه: هیچ گاه اعتماد به نفس خود را از
دست ندهید، هر لحظه که فکر کردید و وسوسه شدید که زمین خواهید خورد این
لحظه ای است که دوچرخه، شما را به زمین خواهد زد؛ با یک حالت ستیز و قدرت و
نرمی به استقبال سراشیبی ها رفته و به خود تلقین کنید که هرگز تعادل خود
را از دست نمی دهید.

۵) دور زدن

در دوچرخه سواری کوهستان بر خلاف دوچرخه
سواری کورسی با عوارض و ناهمواری های متفاوت و گوناگونی مواجه هستیم و به
همین منظور نمی توان یک نسخه تمام عیار برای کلیه پیچ ها بیان نمود.

در پیچ های جاده های اسفالت و مسطح همانند
دوچرخه سواری کورسی زانوی سمت داخل پیچ را کمی بیرون داده و زانوی مخالف
را به طرف داخل فشار می آوریم - در پیچ های خاکی می توان از این روش
استفاده کرد و بسته به نوع مسیر می توان پای سمت موافق پیچ را از رکاب خارج
کرده و از آن برای تعادل کمک گرفت - اگر اطمینان دارید که از سمت روبرو
وسیله به سمت شما تردد نمی کند از کل عرض جاده برای بردن پیچ بهره ببرید.
در جاده های خاکی ماشین رو مراقب وسط جاده باشید ، بدلیل اینکه در این جاده
ها در مسیر های که چرخ اتومبیل هستند جاده کوبیده شده و در وسط خاکی نرم و
لغزنده قرار دارد ، حرکت در عرض جاده می تواند خطرناک باشد.

پیچیدن با سرعت پایین و شیب های تند و با زاویه کم را تمرین کنید.

● زمین خوردن

زمین خوردن در دوچرخه سواری کوهستان امری
اجتناب ناپذیر است؛ بنابراین باید همیشه از آمادگی کامل ذهنی و جسمی
برخوردار باشید. چه از لحاظ وسایل ایمنی یا شخصی از قبیل کاسکت، دستکش و...
و چه از بابت آمادگی روحی و جسمی. از دست دادن کنترل دوچرخه و اصابت به
زمین به چندین عامل مختلف بستگی دارد. مانند ناگهان ترمز گرفتن و تصادف با
مانع... چیزی که در تمام این حوادث مشترک بوده این است که در اکثر موارد به
هنگام زمین خوردن، دوچرخه سوار در اثر سرعت به جلو پرتاب می شود و در اغلب
اوقات فرد مورد نظر دچار آسیب هایی می شود که کمترین آن ها خراش های بسیار
عمیق جلدی است. شما در این هنگام می توانید با خونسردی و داشتن اعتماد به
نفس و رعایت موارد ذیل، مقدار آسیب وارده به خود را به کمترین مقدار ممکن
برسانید:

در هنگام از دست دادن تعادل فرمان را رها
کرده و دوچرخه را از خود جدا کنید و سعی نکنید چرخ را همراه خود بیاورید.
شما زمانی زمین می خورید که از سرعت بالایی برخوردار باشید و در این مورد
اگر شما با دوچرخه تان با هم به زمین برخورد نمایید علاوه بر اصابت با زمین
چرخ نیز از سمت بالا با شتاب به شما برخورد می کند و آسیب مضاعف خواهید
دید.

با یک حرکت نیمه چرخشی در فضا سعی کنید که اول کف دست و سپس بازو، کتف و در نهایت تمام بدن شما با زمین تماس بگیرد.

پس با گرفتن شُک اولیه در این قسمت، چند بار بر روی زمین بچرخید تا تمام سرعت شما به صفر برسد.

سریع از محوطه پیست یا منطقع عبور (خیابان و...) خود را به کنار بکشانید و به خسارت وارده به خود و دوچرخه تان بیاندیشید!

مزیت عمده روش فوق دراین است که وقتی از
چرخ جدا می شوید و به زمین اصابت می کنید یک عضو بدن شما، همانند مچ دست
و... قادر به گرفتن تمام شک وارده نبوده و لازم است با چندین عضو و نیز عمل
چرخش گریز از مرکز، سرعت خود را به صفر برسانید. یکی دیگر از مزیت های
چرخش این است که کشیده شدن بر سطح زمین باعث ایجاد خراش هایی در طول بدن می
شود ولی با عمل چرخش تا سر حد امکان از بروز این گونه جراحات جلوگیری
خواهد کرد.



در انتهای این بحث باید خاطر نشان کرد که
عمل چرخش برای مناطق سنگلاخ توصیه نشده و این روش برای مناطق شنی و یا خاک
نرم بسیار مناسب بوده و کاربرد خوبی دارد.

با توجه به خطرات بیماری کزاز پیشنهاد می
گردد آمپول ضد کزاز که دوره ۶ ماهه دارد تزریق گردیده تا بر اثر زخمی شدن
به این بیماری دچار نشویم البته در صورت عدم تزریق و زخمی شدن تا ۶ ساعت می
توان با تزریق پیشگیری کنیم.