دوچرخه های کوهستان - 4 رشته اصلی

دوچرخه کوهستان دارای 4 نوع مشهور می است.
این دوچرخه ها دارای لاستیک زخیم و عاجدار می باشند که باعث بالا رفتن
اصطکاک با زمین و حرکت بهتر در محیط های کوهستانی شده و فرمان صاف آن سبب
کنترل بهتر به دلیل دید بهتر و کمک فنر دوچرخه های کوهستان برای گرفتن ضربه
های وارده و دنده های زیاد آن برای بالا رفتن از شیب های تندکاربرد دارد.
ترمز های مقاوم این دوچرخه ها از استقامت و عملکرد بالایی برخوردارند.


کراس کانتری (XC)

این رشته به سربالایی رو بودن مشهور است و
جزو یکی از پر طرفدارار ترین سبک های دوچرخه کوهستان می باشد. از ویژگی
های منحصر به فرد آن سبُکی و دارا بودن کمک فنر در جلو دوچرخه و زین باریک و
دنده های زیاد می باشد که به راحتی شیب ها را طی کرده و زین باریک در
مسافت های طولانی از اذیت شدن فرد جلوگیری می کند. کمک جلو ضربه ها را می
گیرد و البته کمک وسط سبب اتلاف انرژی فرد در سربالایی ها می شود ولی
کاربد آن در سر پایینی ها فوق العاده است. به تازگی کمک های وسطی ساخته شده
که قابلیت قفل شدن داشته و می توان آن را در سربالایی قفل کرده و در
سرپایینی باز نمود. این مدل (کراس کانتری) کاربرد های شهری نیز داشته و می
توان در شهر برای انجام کار ها و روزهای تعطیل در کوهستان از آن استفاده
کنیم. به تازگی ترمز های دیسک سبک نیز برای آن ها طراحی شده تا پس از هر
صعود برای فرود بتوان از سر پایینی لذت بیشتری برد، البته دیسک روغنی هم
سبک تر و دارای عملکرد قوی تر از ترمز های دیسک سیمی آن می باشد.



دانهیل (DH)

این رشته به سرپاینی رو بودن مشهور است و
ویژگی خاص دوچرخه های این رشته مقاوم بودن و در نتیجه سنگین بودن آن است که
در سراشیبی ها کنترل آن به سبب سبک بودن از دست فرد خارج نشود و ترمز های
قوی دیسک روغن می باشد تا سریع متوقف گردد و لاستیک های پهن آن سطح اصطکاک
بالایی با زمین ایجاد می کند و دوچرخه های دان هیل معمولن تک طبق می باشد
چون جهت بالا رفتن طراحی نشده و کمک در وسط و جلو دوچرخه با قابلیت بازی
بالا در فرودها چند متری قابلیت داشته باشد و از همه مهمتر تنه محکم آن
است که بر اثر سرعت بالا و فرود های چند متری نشکند. با این دوچرخه ها از
سر بالایی نمی توان بالا رفت و باید پیاده یا با ماشین به بالای کوه رفته و
لذت سرعت در سرپاینی ها و عبور از موانع و سنگلاخ ها را ببرید. این رشته
برای کسانی که جسارت بالا داشته و عشق سرعت و یا حضور در مسابقات را دارند
مناسب است و در سرعت به اسکی شبیه می باشد البته لباس های خاص خود را داشته
که به سبب زمین خوردن ها، فرد آسیب نبیند. به سبب استحکام کلی دوچرخه،
باید در ساخت آن از جنس مرغوب استفاده شده باشد، بنابر این قیمت بالایی
دارند.



فری راید (Freeride)

ما بین کراس کانتری و دانهیل است و مناسب
تور ها و گشت گذار در طبیعت می باشد. دارای دو کمک فنر در جلو و وسط دوچرخه
می باشد و وزن اش کمی سنگین تر از کراس کانتری می باشد. کاربردهای دو مدل
را به طور متوسط دارا می باشد.



تریال (TRIAL)

این رشته هم در تلفیقی از دوچرخه کوهستان
با دوچرخه BMX به وجود آمده و علاقه مندان می توانند با دوچرخه تریال حرکات
نمایشی در محیط کوهستان و شهر را تجربه کنند. در تریال اصل بر تعادل است.
در این رشته دوچرخه سوار بیشتر با انجام حرکات تعادلی و جفت کشیدن ها، دو
چرخه را از روی یک مانع به روی مانعی دیگر می پراند. این موانع هم می
توانند مصنوعی باشند مانند محیط های شهری و پارک ها و هم طبیعی مثل صخره
ها. عمومن حرکات اکروباتیکی و پرش های خاص و حرکات تعادلی به مانند ثبت
رکود بالا رفتن از 747 پله به علت طراحی خاص دوچرخه تریال تنها با این
دوچرخه امکان پذیر است و نمی توانید با BMX آنرا انجام دهید.

از دیگر خصوصیاتش توانایی رکاب زدن در
سربالایی می باشد و می توانند از مزایای یک دوچرخه کوهستان به مانند سیستم
دنده و ترمز دیسک و کمک فنر و غیره به خوبی بهره مند گردند.

به علت رسیدن به تعادل مطلوب، تنه این
دوچرخه ها کوتاه و دارای شیب تنه زیاد بوده که از نشانه های بارز شان می
باشد و همچنین باید دارای استحکام قابل قبول برای انجام حرکات نمایشی
باشند. تعداد پره های چرخ در این دوچرخه ها زیاد بوده تا در پرش ها آسیب
نبیند، لاستیک ها نیز باید تحمل پرش ها و حرکات نمایشی را داشته باشند.
بیشتر اوقات چون دوچرخه سوار از زین استفاده نمی کند و به جهت عدم نیاز به
آن، زین و لوله زین را حذف می کنند.