نقشه و قوانین مسابقات کراس کانتری

کیوشی میورا(مربی تیم ملی دوچرخه سواری ایران): در ایران بیشتر پیست های
کراس کانتری با سر پایینی شروع می شود در صورتی که خیلی وقت است در مسابقات
جهانی مسیر لوپ بدون شیب زیاد است. و فقط سرازیری های و سربالایی های پشت
سر هم است. (بده بستون).
لوپ(loop) قسمت ابتدایی مسیر را لوپ گویند که 20% از کل پیست را در بر می گیرد(حدودا500 متر) تا تعداد افراد کم شود.
تغذیه و مکانیک( Food Tecnical)
تغذیه در سمت راست و مکانیک در سمت چپ مسیر در ایستگاه های تعیین شده قرار دارند.
بیشتر مسائل پنچری، شکستن زین، دنده ها، تعویض طوقه ها می باشد. به جز تنه
دوچرخه همه چیز قابل تعویض است. حتی اگر کسی بعد از ایستگاه فنی دچار نقص
فنی شد برای دوچرخه امکان برگشت وجود ندارد، باید تا جایگاه بعدی مسیر رای
طی کند.
تعویض تجهیزات در ایستگاه توسط مکانیک و یا خود دوچرخه سوار صورت می گیرد. در طول مسیر هم تیمی هم می تواند کمک کند.
گاه در مسابقات مهم جایگاهی هم برای حضور تجهیزات فنی کارخانه های قطعات که در کنار جایگاه تغذیه است در نظر گرفته می شود.
کشورهایی که در مسابقات حضور میابند می توانند از کشور میزبان درخواست
تکنسین فنی کنند(مکانیک تیم) در طول مسابقه در جایگاه کشورشان در اختیار
تیم باشد.طول جایگاه تغذیه بستگی به سطح مسابقه و تعداد تیم هایی که در آن
شرکت می کنند دارد. در مسابقات جهانی که حدودا 25 تیم شرکت می کنند حدودا
100 متر طول ایستگاه تغذیه است. اگر تعداد شرکت کنندگان یک تیم بیشتر باشد
تعداد افراد خدمات دهنده تا 3 نفر افزایش میابد.
مربی و یا فرد خدمات دهنده در طول مسیر حرکت نمی کند و دوچرخه سوار از دست
مربی و یا فرد خدمات دهنده باید تغذیه را بگیرد.لمس کردن هل دادن و یا آب
پاشیدن مجاز نیست، مگر اینکه هوا خیلی گرم باشد و کمیته فنی مسابقات اعلام
کنند که آب پاشیدن مجاز است.
جایگاه ها در طول مسیر باید در محلی استقرار یابد که مسیر شیب کمی داشته
باشد، دوچرخه سوار قبل از رسیدن به جایگاه قمقمه را پرت می کند و قمقمه
جدید را جایگزین می کند. اگر از جایگاه عبور کرد و یا نتوانست بگیرد دیگر
در طول مسیر مجاز به دریافت نیست تا رسیدن به جایگاه بعدی وگر نه out می
شود.